Odkąd miałem wyobraźnię, niósł mnie w miejsca znaczące i przerażające, zawsze zaczepiając o potencjalną katastrofę. Zawsze był tylko jeden lekarstwo na ten niepokój i chodzić o zachodzie słońca. Patrzenie na światło przechodzące przez okna daje mi okropne wrażenie, że coś przegapiłem, ale uczucie, że znika ono z powodu pogody, sprawia, że ​​czuję, że byłam tego częścią.

Pamiętam, jak pierwszy raz zauważyłem w sobie ten strach: miałem około 6 lat, a ojciec zabrał mnie na poranek. Kiedy wyszliśmy na zaciemniony parking, zaczęłam krzyczeć, czując dziwne uczucie, że świat, jaki wiedziałem, zmienił się nieodwracalnie bez mojej wiedzy. Następnego dnia, gdy słońce zaszło, podkreślił, że jesteśmy tego świadkami. Poszliśmy na spacer.

W moim małym rodzinnym mieście w północnej Kalifornii, gdzie stałam się znana jako Little Girl Who Walked, drewniane wiktoriańskie domy nabrały o zmierzchu innej jakości, czerwienie, złote i liliowe wykończenia stawały się łagodniejsze, co kojarzyło mi się z pomysłowym mrożone ciasta. Wolna rzeka też się zmieniła, wyglądając mniej brązowo i bardziej zielono.

Świat stawał się inny, jak każdej nocy, ale miałem magiczne przekonanie, że jeśli go obejrzę, też będę się zmieniał, dziewczyna, która nie będzie się martwić w łóżku nieobecnością rodziców – reporterów, których często nie było. o terminie do późna albo o tym, czego uczyła się w szkole, co ją przerażało, że ludzie zabijali innych, bo byli inni, że ziemia zamarzła już wcześniej i pewnego dnia znów zamarznie. Po drugiej stronie ulicy, na podwórku mojego niewidomego sąsiada, rosły jeżyny, dzikie, kwaśne i nieoszlifowane. Zjadałam je pod koniec spaceru, przez co moja twarz miała taki sam kolor jak niebo.

Gdziekolwiek mieszkałem, lata w Nowym Jorku, lata w Maine czy Wiedniu, zachód słońca spacer był kotwicą dnia i wciąż sprawia, że ​​czuję się potężny. Mogę już nie wierzyć, że jestem zmieniony przez chodzenie , ale pamiętam wszystkie rzeczy, które pozostają takie same, bez względu na to, ile mam lat: o ile jestem niższy niż większość drzew, ile jest kolorów, więcej niż mogę sobie wyobrazić, więcej niż kiedykolwiek zapomnę.

Alcott jest autorem, ostatnio, Nieskończony dom . Jej następna powieść, Ameryka była trudna do znalezienia , zostanie opublikowany w 2019 roku.