– Nie biegasz dzisiaj, prawda? Mój mąż skinął głową w stronę posiniaczonych deszczowych chmur.

— Nie martw się — powiedziałem. - Nic mi nie będzie. Zawiązałam trampki i ruszyłam.

Byliśmy w Anglii, w pobliżu Kanału Kennet i Avon. Ostatnim razem, kiedy byliśmy tam, wiele lat wcześniej, badaliśmy kanał. Wtedy, obserwując biegającą kobietę, podskakującą w kucyku, pomyślałem: „Musi być miło móc tak biegać”. Teraz byłem tutaj, biegnąc tą samą ścieżką. Moje dni kucyka się skończyły, ale nosiłam jasną opaskę i rajstopy. Prawie nie mogłem uwierzyć, że to ja.

Odkąd zaczęłam żonglować macierzyństwem i pracą, miałam mało czasu na treningi . Sapałem jak buldog, kiedy wspinałem się po schodach. Krótko przed moimi 60. urodzinami zobaczyłem reklamę programu Couch to 5K. Myślałem, że to zbyt drogie, ale i tak wysłałem e-mail do trenera.

„To nic nie kosztuje!” odpisała.

jak poznać rozmiar palca serdecznego

„Mam 59 lat. Czy to nie za stare?” Odpowiedziałem.

„Mam 70 lat” – odpowiedziała.

najlepsze prezenty dla 23-letniej kobiety

Dobry panie. Więc wygrzebałem parę dresów i pojechałem na trening. Ku mojej uldze większość pozostałych uczestników również nie mogła przebiec okrążenia wokół toru. Mimo że moje nogi i płuca błagały, żebym zrezygnował, wytrzymałem. A po ośmiu tygodniach uruchomiłem 5K. Dwa lata później przebiegłem swoje pierwsze 10K. To było osiągnięcie — ale nie tak ważne, jak odkrycie, że bieganie wstrzymuje otaczający mnie świat. Zacząłem biegać po szlakach zamiast po drogach. Od czasu do czasu płoszczę dzikie indyki i jelenie. Kiedyś zauważyłem sowę obserwującą mnie z gałęzi. Jedna trasa prowadzi mnie na słone bagna, gdzie żerują czaple i czaple.

POWIĄZANE: Jak zacząć biegać, niezależnie od tego, czy nie masz wprawy, czy jesteś całkowicie początkujący

Bieganie jest również najlepszą maścią na emocjonalne zamieszanie. To pozwoliło mi przejść przez moje smutek po śmierci teścia i smutku po wyjeździe najmłodszego dziecka na studia. W Wirginii Woolf's Momenty istnienia (16 USD; barnesandnoble.com ), opisuje niebycie jako „rodzaj nieokreślonej waty”. Jesteśmy na autopilocie. Bycie zdarza się w tych rzadkich chwilach, kiedy jesteśmy w pełni świadomi naszego otoczenia i czujemy się z nim związani. Wszyscy jesteśmy winni zbyt wielu godzin niebytu. Różne zadania łamią nasz czas, technika napełnia nasze głowy hałasem, a my przestajemy zwracać uwagę na wszystko, co jest poza nami. Kiedy biegnę, muszę uważać. Bieganie pozwala mi być całkowicie w świecie, dostrzegać drobne szczegóły, doświadczać radości poruszania się wśród tak wielkich płatków śniegu, jakby pływać przez koronkę.

Tego ranka na angielskiej ścieżce holowniczej wypłoszyłem bażanty z krzaków i minąłem jaskrawo pomalowane łodzie. Po pięciu milach zaczęło padać, gdy przebiegłem obok mężczyzny w tweedowej czapce i gumowych butach. Uśmiechnął się i pomachał.

Odmachałem i pomyślałem o tym, jak dzieliliśmy tę chwilę. Dla niego byłam kobietą w jasnej przepasce na głowie, podziwiającą oszałamiające wzory porannego deszczu na rzece.

Holly Robinson jest autorką sześciu powieści i Córka hodowcy myszoskoczków: pamiętnik (10 USD; barnesandnoble.com ). Mieszka w Rowley w stanie Massachusetts.